Nowe wieści od Lucusia!

Swoim żałosnym wyglądem Lucuś odstrasza przechodniów. Ludzie omijają go z obrzydzeniem, odwracając wzrok. Jedno oko tego małego koteczka wygląda przerażająco. W ogóle nie wiem, czy tam jest jeszcze oko, bo spomiędzy powiek, spod których cieknie ropa, widać tylko czerwony, spuchnięty pasek ciała. Ropa zalewa dużą część pyszczka Lucusia a jego drobne ciałko pokryte jest grubymi, starymi strupami, spomiędzy których miejscami sączy się krew.

Lucuś nawet nie woła o pomoc. Siedzi cichutko przy śmietniku, bo tam może przynajmniej schronić się przed deszczem i przeganiającymi go ludźmi, a czasem nawet znaleźć coś do jedzenia.
 
Mnie też przeraził wygląd Lucusia. Nie wiem, co mu jest, ale wygląda to strasznie. Muszę mu pomóc,  bo jeśli tego nie zrobię, lada dzień dołączy do tych dziesiątek bezimiennych kociąt, które umierają na ulicach w śmietnikach od chorób i z głodu. I Lucuś odejdzie cierpiąc. Będzie myślał, że to, czego doświadczył, czyli ból, głód, strach i samotność, to właśnie jest życie. Że tak po prostu wygląda świat. Bo innego życia i innego świata Lucuś nigdy nie poznał, więc nawet nie umie go sobie wyobrazić.
 
Biorę Lucusia na ręce, choć mnie też przeraża i obrzydza jego wygląd, i idę z nim prosto do kliniki. Wiem, że bez pieniędzy nie będą leczyć Lucusia, ale może chociaż udzielą mu pierwszej pomocy.
 
Lekarz zgodził się wstępnie zbadać Lucusia, żeby przynajmniej było wiadomo, co mu jest. Powiedział mi, że to ostatni moment, jeśli chcę go uratować. Niemal cała skóra Lucusia jest zaatakowana przez świerzb. Straszne, nieustające swędzenie sprawia, że kotek bez przerwy się drapie i stąd krwawiące strupy. Oko koteczka zaatakował harpowirus, a przez ciągłe drapanie do oka dostały się bakterie. Lucuś ma wysoką gorączkę, a jego organizm jest bardzo osłabiony zakażeniem bakteryjnym. Do tego wszystkiego jeszcze biegunka…
 
Doktor powiedział, że w tym stanie, jeśli nie podejmiemy szybko leczenia, maluch przeżyje maksymalnie 2-3 dni. Jeśli zaczniemy Lucusia ileczyć, jest szansa że wyzrdowieje, a może nawet uda się ocalić jego oczko.
 
Lucuś musi codziennie być w klinice, żeby lekarz podał mu antybiotyk i nawadniającą kroplówkę. Poza tym w klinice muszą codziennie oczyszczać oko z ropy i do niego również podawać miejscowo antybiotyk. A kiedy tylko ustabilizuje się stan Lucusia na tyle, że nie będzie zagrożenia życia, trzeba pilnie zająć się pokrytą świerzbem skórą Lucusia.
 
Ale tego wszystkiego nie da się zrobić bez pieniędzy.
 
Kochani, pomóżcie Lucusiowi. W tej chwili zabrałam go do domu i staram się przynajmniej trochę ulżyć mu w cierpieniu. Robię mu zimne okłady na skórę, przemywam oczko. Ale to nie uratuje Lucusia, jeśli na czas nie zbierzemy pieniędzy I nie rozpoczniemy pełnego, intensywnego leczenia. Dlatego Lucuś może liczyć tylko na Was, na Waszą pomoc.
 
Ale jeśli się uda, być może po raz pierwszy w życiu Lucuś poczuje, że może istnieć życie bez cierpienia.