Ciałko Dyzia niestety nie dało rady… Kotek odszedł w spokoju.

Maleńki Dyzio siedział na środku chodnika i miauczał przenikliwie, z bólem i rozpaczą. Tam właśnie go zobaczyłam – małego, wychudzonego, przerażonego koteczka. Patrzył wprost na mnie swoimi wielkimi, pełnymi bólu i lęku oczami. 

Od razu zauważyłam nienaturalnie wygiętą, wiszącą bezwładnie przednią łapkę Dyzia. Próbował się nią podpierać, ale za każdym razem łapka całkowicie odmawiała posłuszeństwa a Dyzio tracił równowagę i przewracał się bezwładnie. Wyglądało to tak, jakby dolna część łapki wisiała tylko na skórze… Czy to maleństwo wpadło pod samochód? Czy ktoś go kopnął lub czymś w niegho rzucił? Tego nigdy się nie dowiem.

Ale wiem, że nie mogę go tu zostawić, cierpiącego, głodnego i bezbronnego. To tak, jakbym od razu skazała go na śmierć. Podnoszę Dyzia, a on nie protestuje. Nie mam pieniędzy na weterynarza, ale trudno. Idę prosto do kliniki z postanowieniem, że nie wyjdę stamtąd, dopóki przynajmniej go nie zbadają. Udało mi się, lekarz zgodził się obejrzeć Dyzia. Stan łapki bardzo go zaniepokoił, więc od razu zrobił również prześwietlenie. 

Okazuje się, że łapka maleńkiego Dyzia jest całkowicie wyrwana ze stawu. Całkowicie, czyli tak, że nie ma praktycznie połączenia między jedną częścią łapki a drugą. Ta oderwana część jest kompletnie bezwładna i  bez czucia. Nie wiadomo, czy łapkę uda się uratować.  Doktor założył na razie usztywniający opatrunek i powiedział, że musi codziennie kontrolować stan łapki, bo jest zagrożenie, że wda się tam martwica. Po kilku dniach będzie wiadomo, czy w łapce wraca czucie. Jeśli tak, wtedy można Dyzia operować i spróbować uratować łapkę. Jeśli czucie nie wróci, albo co gorsza zacznie się martwica, wtedy pozostaje tylko amputacja.

W trakcie badań okazało się, że Dyzio ma straszną biegunkę, wręcz leje się z niego woda, więc jest mocno odwodniony. Dlatego lekarz podał mu od razu kroplówkę. Dostałam cały zestaw leków, który ma zatrzymać biegunkę i poprawić ogólny stan Dyzia, bo w takiej kondycji, jak jest teraz, operacja byłaby bardzo ryzykowna.

Codziennie mam przychodzić z Dyziem na kroplówkę i badanie. Musi mieć również pobraną i zbadaną krew. Ale lekarz zastrzegł, że przed kolejną wizytą muszę rozliczyć się za to, co już zrobił i że bez pieniędzy już mnie nie przyjmie.

Operacja, leczenie, badania, opieka pooperacyjna, leki – to będzie kosztować majątek, Lekarz wstępnie policzył mi cenę. Nie będę w stanie zapłacić za to leczenie, choćbym nie wiem jak chciała.